(1: 5,00 / 5)
Loading...
Ұйқышыл һәм осы жұрттан үрейшіл,
Еркін ойлы туар ма екен бір ойшыл?!
Аңсап күткен азаттықтың таңы да,
Қайран, Алаш, тойды-ау сенің қаныңа.
Тобырлықтан оятуға саналарды урашыл,
Бодандықтан арылтуға керек әлі бір ғасыр.
Қапастағы қараңғы елге таба алмаған нұр, жарық.
Бір топ Алаш арыстары келе жатты күнді алып.
Алтын күнді қондырмақ ед ақиқаттың тауына,
Азып-тозып кеткен елі айналды алғаш жауына.
Өз қанына өзі тоймай, қарап тұрды қырып сап,
Жауыздықтың жалғыз қолы берген кезде рұқсат …
Содан бері қара жерде көлеңкелер сүргіні …
Ал, арыстар анау көкте мәңгіліктің тұрғыны.
Бізді бүгін оятады мың періште болып таң,
Атын атап айтпақ түгел, ойлауғада ел қорыққан.
Халық жауы боп кетті олар, ал шынында дұшпан
кім?
Алты Алашқа нұр шашып тұр, солар алып шыққан
күн.
Жұтылу
Есті өлеңді естімес керең құлақ,
Абай айтқан, ей, жүрек, тереңді бақ.
Маңдайдағы көзіммен жаутаң қағып
Жүректегі көзіммен келем жылап.
Жылап келем, онымды кім түсінер?
Жұмыр жерге сыя алмай жұрт ісінер.
Күлкің қайда кешегі балақай деп
Бүйірімнен түртеді күлкішіл ел.
Арзан сөзге жұбанбас аш көңілім,
Маған осы мәндірек жасты өмірім.
Я, Тәңірім, пайым бер, парасат бер!
Парықсыздың салмағай басқа өлімін.
Көміп жатыр, күлкілер көп естімді,
Менің жырым мұңайтқан жоқ ешкімді.
Барым жоққа жұтылып бара жатыр,
Өңім түске айналған елес құрлы.
