Өлеңдер

[:ru]ҚЫЗЫМНЫҢ ҚЫЛҚАЛАМЫ

Қызым алса қолына қылқаламын,
Жібереді құлпыртып Түн ғаламын!
Шалқалатып алдымен Ай салады,
Ғарыш жаққа жетелеп ой-сананы.

Бір қарасаң, таңғандай Түн есінен,
Ай ішінде қыз отыр жүресінен.
Жерден барған жан, сірә, күндіз қашып?!
Жанарынан ойнайды жұлдыз шашып.

Міне-міне, бұлт салды шөкімдей-ақ,
Аймен, Қызбен қоштасты өкінбей-ақ.
Есесіне, жауынды сіркіретті,
Жай ойнатып, Аспанды күркіретті.
Жаратпады оныда. Құс ұшырды!..
Суреті – түсініксіз, түсі сынды.

Жанарынан бір мезет жалқын атып,
Күн шығарды төбеге жарқыратып!
“Тоқта!” – дедім, сәл ғана жөткерініп.
Келе жатыр үйімде Көктем еніп!..

М.Қ.

 

СӘБИ ШАҚ

Мен – бұл дүниенің есігін ашқанда,
О Дүниеге де ел аттанған.
Қарашығымды қадағам сонда Аспанға,
әр тұстарынан от тамған!

Қызыл-жасыл өмірге қызыға жаутаңдап,
Бір сәт сөйлегім де келгендей.
Талпынғам сонда, өзімше жол таңдап.
Арманшыл жоқ-ты дәл мендей?!

Жылағам, шеке тамырым көгеріп кеткенше.
Анамның үрпісін тамсап уанғам.
Бүкіл әлемге жадырай салғам көктемше.
Періште түрімді көрсе ел, қуанған!

Бесігімдегі үкілі тұмарға да тесіле қараймын,
Тұла бойымды ерекше ән билеп.
Әжемді де танып алғанмын ағынан самайдың,
Жүрегімді қоса тербететін әлдилеп.

Бәсе, жадымда қалған екен ғой ескі күн,
Есіме түсе береді жаңғырып.
Сәби шағымнан алысқа ұзап кешқұрым,
Қайда кетіп қалғанмын қаңғырып..?!

Мерей Қарт

 

ЖЫНДЫХАНА

Жындыларды терезеден бақылап,
аялдадым аз ғана.
Біздің ойша: бәрі – бірдей ақымақ,
шеттерінен азған ә?!

Бірде «әнші», бірде «күйші», «биші» де!..
Әлемдері тым бөлек!
Арасында «ақын» да бар,
сүйсіне
жыр оқиды түнделеп!

Қабырғаға «сурет» салды біреуі,
«Қыз бейнесін кекілді».
Көптен күткен ең аяулы тілеуі
Орындалған секілді.

Әне, бірі төсегінен қарғыды,
қомдап тұрып қос қолын.
Қабағының еріп кетті қар мұңы,
Жадырады қас қағым!

Тағы біреу «қайық жасап газеттен»,
«Жүздіріп жүр еденде»…
«Ұшақты да ұшырады» кезекпен,
терезеден төменге.

Жындылардың керең құлақ кәрісі,
естен мүлдем ауысты.
Дер кезінде дәрігер де жоқ, дәрісі…
Ажалымен қауышты.

Әй, жындылар, жарайсыңдар негізі,
Ойларыңды оқыдым.
Көңілімнің буырқанған теңізі
жарға соқты Ақынын!..

Сендер – “жынды”, біз сендерге – ” ақымақ”…
Тағдырымыз тым қиын.
Ара-тұра тұрыңдаршы бақылап,
адамдардың сау күйін!..

Мерей Қарт[:kk]ҚЫЗЫМНЫҢ ҚЫЛҚАЛАМЫ

Қызым алса қолына қылқаламын,
Жібереді құлпыртып Түн ғаламын!
Шалқалатып алдымен Ай салады,
Ғарыш жаққа жетелеп ой-сананы.

Бір қарасаң, таңғандай Түн есінен,
Ай ішінде қыз отыр жүресінен.
Жерден барған жан, сірә, күндіз қашып?!
Жанарынан ойнайды жұлдыз шашып.

Міне-міне, бұлт салды шөкімдей-ақ,
Аймен, Қызбен қоштасты өкінбей-ақ.
Есесіне, жауынды сіркіретті,
Жай ойнатып, Аспанды күркіретті.
Жаратпады оныда. Құс ұшырды!..
Суреті – түсініксіз, түсі сынды.

Жанарынан бір мезет жалқын атып,
Күн шығарды төбеге жарқыратып!
“Тоқта!” – дедім, сәл ғана жөткерініп.
Келе жатыр үйімде Көктем еніп!..

М.Қ.

 

СӘБИ ШАҚ

Мен – бұл дүниенің есігін ашқанда,
О Дүниеге де ел аттанған.
Қарашығымды қадағам сонда Аспанға,
әр тұстарынан от тамған!

Қызыл-жасыл өмірге қызыға жаутаңдап,
Бір сәт сөйлегім де келгендей.
Талпынғам сонда, өзімше жол таңдап.
Арманшыл жоқ-ты дәл мендей?!

Жылағам, шеке тамырым көгеріп кеткенше.
Анамның үрпісін тамсап уанғам.
Бүкіл әлемге жадырай салғам көктемше.
Періште түрімді көрсе ел, қуанған!

Бесігімдегі үкілі тұмарға да тесіле қараймын,
Тұла бойымды ерекше ән билеп.
Әжемді де танып алғанмын ағынан самайдың,
Жүрегімді қоса тербететін әлдилеп.

Бәсе, жадымда қалған екен ғой ескі күн,
Есіме түсе береді жаңғырып.
Сәби шағымнан алысқа ұзап кешқұрым,
Қайда кетіп қалғанмын қаңғырып..?!

Мерей Қарт

 

ЖЫНДЫХАНА

Жындыларды терезеден бақылап,
аялдадым аз ғана.
Біздің ойша: бәрі – бірдей ақымақ,
шеттерінен азған ә?!

Бірде «әнші», бірде «күйші», «биші» де!..
Әлемдері тым бөлек!
Арасында «ақын» да бар,
сүйсіне
жыр оқиды түнделеп!

Қабырғаға «сурет» салды біреуі,
«Қыз бейнесін кекілді».
Көптен күткен ең аяулы тілеуі
Орындалған секілді.

Әне, бірі төсегінен қарғыды,
қомдап тұрып қос қолын.
Қабағының еріп кетті қар мұңы,
Жадырады қас қағым!

Тағы біреу «қайық жасап газеттен»,
«Жүздіріп жүр еденде»…
«Ұшақты да ұшырады» кезекпен,
терезеден төменге.

Жындылардың керең құлақ кәрісі,
естен мүлдем ауысты.
Дер кезінде дәрігер де жоқ, дәрісі…
Ажалымен қауышты.

Әй, жындылар, жарайсыңдар негізі,
Ойларыңды оқыдым.
Көңілімнің буырқанған теңізі
жарға соқты Ақынын!..

Сендер – “жынды”, біз сендерге – ” ақымақ”…
Тағдырымыз тым қиын.
Ара-тұра тұрыңдаршы бақылап,
адамдардың сау күйін!..

Мерей Қарт

 [:]